stars Climbing Europe
 nowości  forum  klub  ścianka  kurs  sekcja juniorów  teksty  topo  galerie  linki  Łukasz Wajs  english  
topo poradyenglishhomeszukaj 
 
Adlitzgraben
Adrspach
Alpy Delfinatu
Arco
Ardeche
Ayna
Bergel Piz Badile
Buoux
Calanques
Ceuse
Chamonix
Chateauvert
Cinque Torri
Costa Daurada
Crni Kal
Dachstein
Duchere
El Chorro
Ferentillo
Finale Ligure
Forada
Frankenjura
Freyr
Gesauseberge
Gritstone
Hollental
Hradok
Istria
Jura
Kamieniec
Korsyka
Kotecnik
Krym
La Riba
Leaz
Lofoty
Majorka
Marmolada
Matterhorn
Montserrat
Morskie Oko
Orpierre
Osp
Paklenica
Penon de Ifach
Portland
Presles
Rumunia
Saleve
Sanetsch
Sardynia
Sella
Sperlonga
Sulov
Tofana
Tre Cime
Triglav
Vanoise
Verdon
 

Lofoty

subiektywna ocena miejsca: ******

opracowanie: Marcin Malka
zdjęcia: Marcin Malka

Rejon

Rejon Lofotenveggen - północno środkowa Norwegia. 160 kilometrowe pasmo gór rozciągające się wzdłuż archipelagu wysp na Morzu Północnym.

Rodzaj wspinania

Na wyspie Vaeroy (od strony północno-zachodniej) ciągną się 100-350 metrowej wysokości ściany o litej, granitowej skale. Główne formacje to płyty, rysy, kominy i okapy. Podobno nie wspinano się tam nigdy. Brak też jakichkolwiek wzmianek w Internecie. Na wyspę docierają tylko ornitolodzy zainteresowani orłem morskim, maskonurem, edredonem, czy głuptakiem białym. Wspinanie wymagałoby w większości przypadków rozpoznania z dołu, ponieważ ściany kończą się trawiastymi tarasami uniemożliwiającymi asekuracje. Nie należy liczyć na jakiekolwiek stałe punkty asekuracyjne, bądź szybką pomoc specjalistycznych służb ratowniczych.

Na wyspie Austvagoy jest większość z interesujących ścian Lofotów z bardzo popularną turnią Svolvaergaita (czyli "kozą ze Svolvaer"), charakterystyczną ze względu na dwa wierzchołki, przedzielone 2 metrową przepaścią. Wspinacze to głównie amatorzy wprowadzani przez miejscowych przewodników najprostszą (4+) drogą na jeden z wierzchołków. Poza tym istnieje kilka innych dróg, głównie od północnej strony, o wycenie 4+/6; w większości wyposażone w stałe stanowiska z dwóch spitów połączonych łańcuchem. Niektórzy skaczą (z asekuracją) z jednego wierzchołka na drugi, taki skok uznawany jest za test odwagi. Jest to już niejako tradycja Svolvaer. Poza tym rejon praktycznie, z powodu niedostępności większej masie wspinaczy, nieeksplorowany.

Najlepszy czas na wspinanie na Lofotach to lato (miesiące od czerwca do sierpnia). Ciepły prąd zatokowy sprawia, że temperatury bywają jak na tę szerokość geograficzną wyjątkowo wysokie, a skała sucha.

Dokładne położenie i dojazd

Na Lofoty możemy dostać się droga lądową z Narviku, wykorzystując połączenia promowe z miejscowości Bodo do miejscowości Moskenes i na wyspy Rost i Vaeroy, bądź połączenia lotnicze linii Wideroe Flyveselskap. Loty odbywaja się 2-3 razy dziennie do Svolvaer i Leknes i raz dziennie na wyspę Rost. Podróżowanie samochodem po Lofotach umożliwia trasa E 10, przecinająca cały archipelag. Pomiędzy wyspami poruszamy się dzięki mostom, tunelom (także jeden podmorski) oraz połączeniu promowym między miejscowością Melbu i Fiskebol. Poza trasą E 10 autobusy kursują bardzo rzadko; odległości nie są duże, więc istnieje możliwość podróżowania autostopem bądź pieszych wędrówek. Idealnym rozwiązaniem na dotarcie pod oddalone od trasy ściany jest rower.
Na wyspie Austvagoy, w miejscowości Henningsvaer znajduje się słynna szkoła wspinaczki - Nord Norsk Klatreskole.

Historia rejonu

Bardzo mało eksplorowany rejon. Praktycznie wspinaczy spotyka się tylko w sezonie letnim i to głównie pod Svolvaergaitą.

Prywatne doświadczenia

Wspięliśmy się jedynie najłatwiejszą drogą na Svolvergaite (4+, dwa wyciągi po 30m). Gorące słońce, temperatura około 30 stopni - sucha, lita skała, bardzo dobra asekuracja, przepiękne widoki na ocean i archipelag Lofotów z wierzchołka. Dojście pod ścianę ewidentne - ścieżką z parkingu około 30 minut.
Bardzo ciekawa wydają się możliwości wspinania na wyspie Vaeroy.

Noclegi i inne patenty

W Norwegii dopuszczalne jest nocowanie w namiocie, o ile rozbity został nie bliżej niż 150 metrów od wszelkich zabudowań. Jeżeli ktoś chciałby zatrzymać się na terenach rolniczych, wypada poprosić o pozwolenie gospodarza. Na obszarach leśnych rozpalanie ognisk jest zabronione w okresie 15 IV - 15 IX. Cały sprzęt wspinaczkowy należy przywieźć ze sobą, brak specjalistycznych sklepów. Brak opłat związanych z uprawianiem wspinaczki w Norwegii.

Przewodniki i mapy

Przewodnik "Climbing on the Lofotes" wydany w Wlk. Brytanii.

Mapa "Northern Norway No.3" 1:400000 wydana w Austrii przez "freytag&berndt"

Inne

Zwiedzać należy przede wszystkim przyrodę. Większość mocno reklamowanych muzeów i galerii na Lofotach rozczarowuje. Podobnie z zabytkami i kościołami.
Ciekawe do zwiedzania są raczej malownicze miasteczka, jakich pełno na Lofotach z oryginalnymi rorbuer, czyli małymi rybackimi chatami malowanymi na czerwono. Pierwszy rorbuer zbudowano w Kabelvag jeszcze za czasów Wikingów w 1120 roku. Atrakcją mogą być rejsy motorówkami w okolice wypełnionych ptasimi koloniami zboczy, zorganizowane wyprawy wędkarskie oraz kuchnia z dużym wyborem potraw z owoców morza. Tradycyjne i najbardziej popisowe danie na wyspach to wędzony dorsz.

Galeria

drugi_wyciag_kluczowe_01_resize.jpg drugi_wyciag_kluczowe_trudn_resize.jpg fragment_scian_na_vaeroy_resize.jpg
Drugi wyciąg kluczowe trudności
fot. Marcin Malka
Drugi wyciąg kluczowe trudności
fot. Marcin Malka
Fragment ścian na Vaeroy
fot. Marcin Malka
na_dojsciu_do_pierwszego_st_resize.jpg na_drugim_z_wierzcholkow_resize.jpg s_od_s_resize.jpg
Na dojściu do pierwszego stanowiska
fot. Marcin Malka
Na drugim z wierzchołków
fot. Marcin Malka
Svolvergaite od południa
fot. Marcin Malka
svolvargeita_od_n_resize.jpg vaeroy_resize.jpg widok_ze_sciany_sv_resize.jpg
Svolvargeita od N
fot. Marcin Malka
Vaeroy
fot. Marcin Malka
Widok ze ściany na SW
fot. Marcin Malka
widok_ze_szczytu_na_SE_resize.jpg zjazdy_ze_szczytu_resize.jpg
Widok ze szczytu na SE
fot. Marcin Malka
Zjazdy ze szczytu
fot. Marcin Malka

Lofoty - komentarze

brak komentarzy.



dodaj nowy komentarz

ue (c) UKA 2004
zastrzeżenia prawne
uka
Publikacja przygotowana i wydana dzięki pomocy finansowej Unii Europejskiej